Podobnie jak w przypadku wystawy zainicjowanej przez Radę Europy w 1992 r. na wystawie prezentowanej obecnie w Oslo, skarb z Hoen ilustruje sieć wykraczających daleko poza sąsiednie regiony kontaktów zadzierzganych w epoce wikingów. Tę perspektywę przesłania jednak sposób wyeksponowania obiektów, podkreślający zarówno piękno wykorzystanych surowców, jak i rzemieślniczy kunszt wytwórców. Kwestie politycznej instrumentalizacji kultury okresu wikińskiego, jak i przypadków zawłaszczania jej wytworów, nie zostały w ogóle podjęte w ramach tej wystawy.